Op het deel van de begraafplaats Kranenburg in Zwolle waar Anna Noor is begraven, gelden strenge voorschriften voor het plaatsen van grafmonumenten. Zo is er een beperking voor de vorm: er zijn vier vormen toegestaan, alle met vaste afmetingen. Het zijn de vormen die je in het deel waar Anna Noor ligt, kunt zien.

Er is ook maar een beperkt aantal steensoorten toegestaan en een monument mag maar uit één steensoort bestaan; dus mozaïeken zijn ook niet toegestaan.

De steen van Anna Noor is van Diabas, een harde groene steensoort, die veruit het meest geschikt is om een reliëf in te hakken. Van de toegestane steensoorten vind ik het ook uitgesproken de mooiste.

Ik heb lang gezocht naar een ontwerp dat eenvoudig is en binnen de beperkingen toch speciaal, en echt voor Anna Noor.

De buitenrand van het ontwerp vormt een soort (Arabisch) poortje, dat lijkt op de poorten in het Alhambra, waar ze graag naartoe had gewild. Het licht getekende binnendeel is verdiept en daardoor lichter dan de rand.

In het binnendeel wordt de afbeelding (van een foto van Anna Noor; waarschijnlijk zal ze ook herkenbaar zijn in het resultaat; het paardje draaft echt en geen van de benen raakt de grond; ze zweven…) in reliëf uitgehakt, zodat ze uit de achtergrond naar voren komt. Hetzelfde gebeurt met de letters en cijfers. Deze komen op het niveau van de rand te liggen. Het reliëf en de letters worden donker in een lichtere achtergrond.

Het ronde deel van de rand en de naam ‘ANNA NOOR’ vormen samen een cirkel rond het reliëf.

De steen wordt wat verhoogd geplaatst, waardoor deze de maximaal toegestane hoogte (totaal 88 cm) krijgt. Het deel boven de ‘sokkel’ is maximaal 73 cm hoog en 55 cm breed. De steen wordt zo,n 12 cm dik. Alle maten zijn voorgeschreven.

De steenhouwer/beeldhouwer in zijn werkplaats bij de steen voor Anna Noor.

Met de pijltjes onderin links en rechts kun je door de berichten bladeren.
(De naam van het bericht verschijnt steeds in beeld en je kunt daar op klikken)